از عـــــدل نگو

 

 از چهره ی من غبــــــــار غم را

نه سیـــــــــل برد ،نه سیلی باد

چون حاصل سالهای جور است

معنای هــــــــــــزار نقش بیداد

         

من زخــــــمی دشنه ی قدیمم

گم گشته ی جـــاده های دورم

نشنیده بگیر ، چون دروغ است

هر گاه که گفته ام صبـــــــورم

  

   

آســـوده شدن برایم ای دوست 

چون خواب ندیده ای محال است

از درد ســــــــــــــــخن بگو برایم

این واژه ی ناب وصف حال است

     

از عـــــدل نگو به جای این فعل

صــــد واژه ی پوچ سرسری گو

یک ، با دو بـــــــرابر است اینجا

کمتر ســــــــــخن از برابری گو

      

دیــــــــوانه به من نخند ، والله

این حرف حقیـــقت بزرگی ست

مــــا غافل از اینکه بَره هستیم

همزاد من و تو پیر، گرگی ست

 

 

 

       عزیز نادری

نوید بارش باران

  

•    اینجا نوید بارش باران نمیدهد
•                 
• رونق به خاک تشنه ی ایران نمیدهد
• پاییزیان گلوی زمان را فشرده اند
• دیگر مجال به فصل بهاران نمیدهند
• بر قامت درخت خزان دیده ی وطن
• جز بیم تیغ و اره و طوفان نمیدهند
• از عاشقی بغیر حدیثی نمانده است
• گوشی به ناله ی نی چوپان نمیدهند
• فرقی چنان میان جدایی و وصل نیست
• حتی بها به دیدن یاران نمیدهند
• شادم که عمر ظلم و ستم ماندگار نیست
• این جابران که بویی ز انسان نمیدهند
• گویا به سوگ زندگی هم نشسته اند
• دیریست مرده اند ولی جان نمیدهند

 عزیز نادری------------ خاکستر عشق

 

آذر ۵۷ ـ

دیدار دلبر

• ای دل آخر تا به کی نالان شوی
• پس کجا هم بزم خوشحالان شوی
• سوختی ما را زداغ و سوزها
• تیره شد از دستت ای دل روزها
• میروی تنها سفر تا دور ها
• تا زداید ظلمتت را نورها
• ناز مه رویی مگر قابت ربود؟
• کاینچنین عاری شدی از هر چه بود؟
• من در اینجا و تو در جایی دگر
• کی روا باشد چنین ای بیخبر
• بی ثمر اینجا و آنجاها چه سود؟
• وعده ی امروز و فرداها چه سود؟
• آشنا ، با من چرا بیگانه ایی؟
• گرد شمع دیگران پروانه ایی؟
• من غریبم بی تو در هر محفلی
• پای در گل مانده از هر مشکلی
• یا بگیر آرام و آرامم نما
• یا رها از حلقه ی دامم نما
• من نظر انداختم در فال خود
• تیره تر دیدم ز شب اقبال خود
• کی بود دیدار دلبر را مجال ؟
• خویش را مسپار بر امری محال
• خانه ات را موج غم ویرانه کند
• گر شبی بادی وزد طوفان کند
• بر گرفتی دست خود افسار خود
•  
• میروی دنبال کار و بار خود
• از عزیز خسته کی گیری سراغ
• گه به گلشن میروی گاهی به باغ 

 عزیز نادری -----از کتاب خاکستر عشق