تضمین غزلی از شاعر خوب الشتر جناب آقای " عبدالعلی میرزا نیا "
گاواره یی سیت بستنَ وا قَسرِ عُمر وُ تالِ جو
طوری که خواو هر شُو میا وا نازی دِت مِیرَ نِشو
ای بَختِ خوا والی وِری ...تا کِی تُون وُ خواو گِرو ؟
دیرم زِمی اَر سَرِ شو ، تا نِیری آو اِی آو تَکو
سیفی اُمیدم بی کَنو ، تا نِیری آو اِی آو تَکو
اِی دل سَر اوساری بَوَن سی اَسبِ بَختِ پیلِ مِ
سِیل کو دِ چاره ی سی مِن وُ اِقبالِکِی بَد فیلِ مِ
اُفتا دِ کَرتِ دوشمِنو آو زِنِئی وا بیلِ مِ
آوری نِمواری اگر اَر زَخمِ کُوینهَ ایلِ مِ
باید بِگریِم بی اَمو ، تا نِیری آو اِی آو تَکو
جوزم ، غَریوِم ، بی کَسِم ، بی هُمنِشینی عاجِزِم
خارِم کِه ریشهَ کِن بییَ بیدادِ بادِ پُر سِزِم
تا کِی بَشینِم بی کِش وُ بُوریَ وِ یِ سیکی گِزِم
اَر نِیری هیزمِ آگِر اُوجاخِ ایلِ دِل کِزِم
بورِن لَشِم دیری سِخو تا نِیری آو اِی آو تَکو
پُرسی دِ حالِم اَر کسی ، بُو نیفهَ جونی عاشقی
شیتِ بیاووُ مَسکِنی ، بی هُمزِِوُنی ، عاشقی
ماتَم نِصیوی هاوِن دردِ گِرونی ,عاشقی
اَر خاکِ زخمی شُو کِزِم،حُونهَ نِسیونی،عاشقی
یَ گیون وُ یَ تیر وُ سِنُو ، تا نِیری آو اِی آو تَکو
هَر شُو شَریکِ مُورهَ یا سَردِ نُؤَ داروُ دِلِم
زخمی وِ تیخِ خَنجِرِ تیزِ سِتَمکاروُ دِلِم
دِ بَزمِ شاهُ عاجِز وُ هُم بِیعَتِ ژاروُ دِلِم
بِیداخِ مَرگ اَر شُونِم وُ اَوری پِراَژ واروُ دِلِم
اَر سَرِ جِیرِم دیرِم دِنو ، تا نِیری آو اِی آو تَکو
عزیز نادری
