نی خدا

سایقه شوئی دِ حونَه زَم وِ در

رِکِ رَکِم بی دِ پا تا فرخِ سر

 

لیوئی دیم پا تشی کور وُ کِلیز

هی می گُت تش بُو بلیز تش بُو بلیز

 

بُو بلیز حا وات بیام تا تی خدا

حا بُحونِم مورِئی وانی خدا

 

جاشِ دونِم ها کجا نی میزِنَ

کَس چی مه نونَ خدا کی میزِنَ؟

 

نِصمِ  شُو،  وختی که مِ سردِم  مُوءَ

وَختِ جَرّ و تاوِّ قی دردِم مُوءَ

 

وختی مِ  سرتا وِ  پام دی میزنَ

آسِمو سیم ساز چپی میزنَ

 

وختی تا صو یی مِجُو بارُ میا

وِ مینِ تَژگا نُوَه دارُ میا

 

وختی ژاری شُونِ بی شُم سر میکَ

دردِ دل وا ساقی کوثر میکَ

 

وختی درویشی میمیرَ بی صدا

پُرسِ پوئه ش گرمِ گرمََ تی خدا

 

هر که گوش بیرَ خدا نی میزنَ

دِل زِوین رِنگِ وی وی میزنَ

 

هی میوَن وِشونِ رونِ نی خدا

هی می گُت مَر هی خدا ، مَر هی خدا

 

مَر خدا ئی شُونِ زیتِر کِل بَکَ

زِل وِرَز اَفتاو دِرا مِل مِل بَکَ

 

شُو دِرازَ ای تش کور وُ کِلیز

بُو بلیز وُ بو بلیز وُ بو بلیز

 

یِِ دَفَ سیلی دِ سرتا پامِ کِرد

تُن وِریسا دَس تَمَنا وامِ کِرد

 

گُت فِدای قد وُ بالات بام مِری

دیرَ جونِت تو دِمِِ لیوَه تِری

 

مَر چی مِِ آوارِه و بی مَسکِنی؟

نَنگِ دوس و خَنِزارِ دُشمِنی؟

 

رُو مِنِ ول کو و حال زارِ خُم

تا دِرارِم سر دِ کار و بارِ خم

 

وِش گُتِم ای عاشق پاکِ خدا

باثِ بانی رونَقِ خاکِ خدا

 

تو دِ ظاهر لیوِئی جونِ دلِم

مِنِ بیچاره دِ ظاهِر عاقِلِم

---------------------------------

سایقه:شبی برفی که  هوای بسیار سردی دارد و آسمان صاف و برف هم نشسته است.

رِکُ : تکان و لرزش بدن به علت سرما یا ترس

بلیز: شعله ور

کور و کِلیز : مقابل شعله ور.

یی مِجُو: یکسره و بدون وقفه

پُرسِ پوئه ش  : مراسم عزاداری اش

دِل زِوین  : ناراحت

رِنگِ : آهنگ

وی وی   : نوای شیون و زاری

زِل   : ستاره زحل

وِرَز : قبل از

(جوابیه ای به ناشاعر    امیر عاملی

 

 جوابیه" عزیز نادری  "به نا شاعر 

 

"امیر عاملی"

 

به علت برخورد نابخردانه اش با استاد بی بدیل

 

  

محمدرضا شجریان عزیز

  

جغد شومی ، بلبلی را هجو کرد

خار خواری یک گُلی را هجو کرد

  

با تو هستم ای "امیرعاملی"

بیست بردی ز امتحان جاهلی

  

ای که بر رزم بزرگان حاضری

 شاعری ؟ یا ننگ شعر وشاعری؟

  

شرم بادت با چنان استاد ما 

یاوه گفتی تا بر آری داد ما

 

ننگ باشد اینکه گفتی ،شعر نیست

سنگ جای دُرّ بسفتی ،شعر نیست

 

چون گران آمد به چشمم ننگ تو 

احمقی ،  دارم هوای جنگ تو

 

حیف لایق نیستی از بهر جنگ

 ننگِ ننگی،ننگِ ننگی ،ننگِ ننگ

 

ای که عزم جنگ شیران کرده ای

فکر بازوی دلیــــــــران کرده ای؟

 

با چنان استاد با جاه و وقار

 از چه رو چون دشمنی ای نابکار؟

 

ای دماغت همچو کوهان شتر

ریشه های این حماقت را ببُر

 

ای سر بی مغز تو همچون کدو

 ناز را ایزد به گل داد ای عدو

 

ای که آزردی دل اهل هنر

باد بر فرقت گِل اهل هنر

 

زلف را چون شاعران افشان مکن

 از حقارت هی بله قربان نکن

 

ابر اگر پوشد زمانی روی ماه

خم نیاید هیچ بر ابروی ماه

 

بی جهت این دعوی بی جا نکن

خویشتن را بیش از این رسوا نکن

 

باز گردی بهتر است از این سبیل

چون مگس مانی به زیر پای پیل