اشعار لری و فارسی  عزیز نادری

گویا به کنج عالم دیگر نشسته بود

یک کوزه پر شراب و دلی پر عذاب و درد

در ماورای حیطه ی باور نشسته بود

فرشی به جز زمین خدا زیر پا نداشت

در زیر طاق گنبد اخضر نشسته بود

موی سفید و عالم مستی و حال او

عاجز ز جور چرخ ستمگر نشسته بود

چون بلبل شکسته پری بی گلایه ای

در سوگ و دوری گل پرپر نشسته بود

شب بود و ماه بود و نسیمی و شُرشُری

شاید کنار چشمه ی کوثر نشسته بود

شب رفت و شعر گفته شد و بی رمق " عزیز"

چشم انتظار مصرع آخر نشسته بود

عزیز نادری.....خاکستر عشق