حکایت گل و نسران4
-
دروازه دا ر گُت که اجازه نارم
-
-
-
کِلوم پشت ِ ئی درِ درآرِم
-
-
نِه ایس دِ ایچه وِری تقلائی کو
-
-
تا که زیه سی شُو فکر جائی کو
-
-
مَنِنه تو دِ پشت ِ در صِلا نی
-
-
هر که بَمونَ ایچه بی بلا نی
-
-
نسران دِ دل گُت مِه کجانه دارِم
-
-
دِ پشت در شونِ وِ سر می آرِم
-
-
می توزیه آخری دیوِ شوگار
-
-
دروازِنِ وا میکَه دروازه دار
-
-
دِ تولِم ار با گُلِ گیر بیآرِم
-
-
شو چَنییَ عُمری دَوُم می آرِم
-
-
نسرانِ کِز اورد وُ نِشِس پشت در
-
-
شَکَت وُ دل تنگ و غریو و پَکَر
-
-
ساعتی بعد اُژدها دِ در آُوما
-
-
چی شیری که بُرییَ زنجیر اُوما
-
-
یُرِشت ِ نسرانِ آورد جا وِ جا
-
-
نسران دِ دل گُت که پنا بر خدا
-
-
چی لقمه ی نسران بینوانِ
-
-
حَرد اما نسران گیه اُژدهانِ
-
-
واخنجرش یی سر مَشکَّ دِر کرد
-
-
اُژدهانِ بی جون و سِلپِ سِر کرد
-
-
خوشَم دِ بو مین دلِ او اُژدها
-
-
دِ هوش رَت و چی گُلی اُفتا دِ پا
-
-
دروازه دار وختی که ئی کارِ دی
-
-
اُفتا وِ ویرِش که شوئی گُل گُتی
-
-
هر کسی که بَکُشَ اُژدهانِ
-
-
رها بَکه مردِم بیگُنانِ
-
-
شالِ وزیرینِ دِ بال سَر دی
-
-
خوشِ دِ مردی و صفا وِ در دی
-
-
واترس و لرزی دَرِ شهرِ وا کرد
-
-
سی امتِحو یک دوسه گِل هِنا کرد
-
-
مردانِگینِ نیا وِ زیر پا
-
-
کِشی وِ خنجر و اُوما وانِها
-
-
بی معرِفت هَفَشتا ضربه ناجور
-
-
چو کَن تَپالِ سینَه نسران وِ زور
-
-
اوسِه وِ طوری کسی نُورَه بوئی
-
-
نسرانِ و پیچَن دِ مینِه پتوئی
-
-
وَنِش سر شُون و وا ترسِ تَموم
-
-
برد و و تَپَنِش دِرَ آو حموم
-
-
بعد که اُوما نِزیکِ میدونِ شهر
-
-
بی وِ تش و اُفتا دِ دامونِ شهر
-
-
می قارَن و می گُت که اُژدهانِ
-
-
ای قاصدِ نابودی و بلانِ
-
-
کسی دییَ نِمئینَه وا چَشِش
-
-
بیایت وِ در رؤیم وِ سیلِ لَشِش
-
-
مردِمِ شهر وختی بی یِن واخَوَر
-
-
واخوشحالی کُل دِ حونَه زن وِ در
-
-
هی دِ او شُو شهرِ چراغو کِردِن
-
-
پوسِ دُهلیانِ دِ شادی دِردِن
-
-
آ نگهبان خلاصه بی وِ وزیر
-
-
ئی بی خَوَر دِ رسم ئی چرخِ پیر
-
-
صو که حمومِنِ حموچی وا کرد
-
-
بعد گِری مُشترئی هِنا کرد
-
-
گُت که حمومچی مَ تونِ خوآو گِرِت
-
-
رَ آو کِپ کُل حمومِ آو گِرِت
-
-
خدا می حاس ناحقِ رسوا بَکَه
-
-
حمومچی رَت رَ آوِنِ وا بَکَه
-
-
دی چی سیائی تَپِس دِ رَ آو
-
-
کَشیش وِ در دی جوونی ها دِ خوآو
-
-
تمومِ هیکَلِش دِ خی پِلکِسَّ
-
-
جومَه وَرِش دِ گُلَ دِرِسَّ
-
-
دارَ وِ زور نیم نفسی می کَشه
-
-
وَ نَم وِ امیدِ کسی می کَشه
-
-
خلاصه نسرانِ نِه برد وِ حونَه
-
-
وِ زینَه گُت گناه دارَ جوونَه
-
-
بیا وا یک بُؤئم پرستارِ او
-
-
دَرمو بَکیم ئی لشِ بیمارِ او
-
-
مِه ها رؤِم داری دوا بیآرِم
-
-
تنیا ننیش هُمدَمِ روزگارِم
-
-
رَت و اُوما زخمیاشِ دوا کرد
-
-
محبیت وِ خاطر خدا کرد
-
-
تا نِزیکِ چِل رو یَه بی کارِشو
-
-
تا آخری خدا بی وِ یارِشو
-
-
نسران دِ سر جو گِرِت و وِریسا
-
-
رَتی دِ فکر ، می گُت که مِه هام کجا
-
-
پیا و زن دَس پاچَه بین دِ شادی
-
-
وختی که دین مریضِشو شفا دی
-
-
هر دوتا بین وِ پاپریکِ نسران
-
-
اُومان نِشِسِنوِ نِزیکِ نسران
-
-
دِش پُرسی یِن که اهل کُم دیاره؟
-
-
قوم و خویشی مگر دِ ایچه داره؟
-
-
دشمنِ تو آهِ خوشی نِیینَه
-
-
فلک گُلِ شادیاشِ بِچینَه
-
-
بی معرفت وِ قصد کُشت زَتَه
-
-
فرض کو هنی خدا دوآرَه دَتَه
-
-
نسران اُوما وِ زُون و گُت غریوِم
-
-
ئی دُشمِه هم بی خودب بی نِصیوِم
-
-
مسافری خسته دِ روزگارم
-
-
اوّل خدا دؤِم شُمانِ دارم
-
-
وا یِنه که خیری دِ مِه نئی تَه
-
-
مدَّت ییَه جورِ مِنِه کَشی تَه
-
-
خدا عوض بییَه وِ هر دوتاتو
-
-
دراز بُؤَه ئی عمر با صفاتو
-
-
دلم پُره، حرفیا زیادی دارم
-
-
امّا باید رؤِم وِ مِنی برارِم
-
-
برارِ مِه هَف سالی هی گُم بی یَه
-
-
دِ داغ او عمر مِه بی طُم بی یَه
-
-
حموچی خَنِس که ئی حرفِ نُوئی
-
-
تو اولا باید حَمومی رُوئی
-
-
آوِ مِلوم سی زخمِ سینه ت خُؤَه
-
-
بی هَف سالِت هَف سال وُ یه شُو بُؤَه
-
-
صو که گُشَن چَش ، کول باری بَوَن
-
-
ئی اخمِتِ واکو وِ دنیا بَخَن
-
-
بَخَن که روشِه بُؤَه قلبِ تارِت
-
-
دیارَ وِم پِیا مؤَه بِرارِت
-
-
نسران وِ خَنَه گُت مینِه دو چَشِم
-
-
هرچی بُؤئت نازِ تونِ می کَشِم
-
-
شُما بئیت اَفاقَ ئی جونِ مِه
-
-
وَرنه می مُرد ئی دلِ نالونِ مِه
-
-
ایقَه خوئیت که حالِ دل خِرآو نی
-
-
اِمشو سرِ عمر گَنِم حِسآو نی
-
-
هر سه تا وا روحِ زِلالِ خوشو
-
-
یه شویی داشتن که خوشالِ خوشو
ادامه دارد
+ نوشته شده در یکشنبه پنجم آذر ۱۳۹۱ ساعت 9:46 توسط عزیز نادری
|